جوشکاری یکی از روش‌های قدیمی و معمول اتصال در صنعت است. این فرآیند بسته به نوع مواد، محل استفاده و شرایط تولید، انواع مختلفی را پیش روی مهندسان مکانیک و ساخت و تولید قرار می‌دهد.
در ادامه با انجینیک همراه باشید. جوشکاری به فرآیندی اطلاق می‌شود که طی آن، دو یا چند قطعه بوسیله گرم کردن قطعات یا ماده اتصال به یکدیگر متصل می‌شوند.
چون علم جوشکاری همراه با گنج تخصصی بود، یعنی هر جوشکار ماهر در طی تاریخ درآمد زیادی داشت، سبب شد که اسرار خود را از یکدیگر مخفی نمایند.
مثلاً هنوز هم در مورد لحیم آلومینیوم و آلیاژ، آن را از یکدیگر مخفی نگه می‌دارند. در جریان جنگهای جهانی اول و دوم جوشکاری پیشرفت زیادی کرد.
احتیاجات بشر به اتصالات مدرن – سبک – محکم و مقاوم در سالهای اخیر و مخصوصاً بیست سال اخیر، سبب توسعه سریع این فن گردید و سرمایه‌گذاری‌های عظیم چه از طرف دولتها و چه صنایع نظامی و تخصصی در این مورد اعمال گردید و مخصوصاً رقابت‌های انسانها در علوم هسته‌ای ( که فقط برای صلح باید باشد )، یکی دیگر از علل پیشرفت فوق سریع این فن در چند ده سال اخیر شد که به علم جوشکاری تبدیل گردید.
از آنجایی که فرآیندهای گرم کردن و ذوب کردن مواد می‌تواند انواع مختلفی داشته باشد،جوشکاری نیز انواع مختلفی دارد.
فرایندهای جوشکاری: فرایندهای جوشکاری با قوس الکتریکی: جریان الکتریکی از جاری‌شدن الکترون‌ها در یک مسیر هادی به‌وجود می‌آید.
هرگاه در مسیر مذکور یک شکاف هوا (گاز) ایجاد شود، جریان الکترونی و در نتیجه جریان الکتریکی قطع خواهد شد. چنان‌چه شکاف هوا به‌اندازه کافی باریک بوده و اختلاف پتانسیل و شدت جریان بالا، گاز میان شکاف یونیزه‌شده و قوس الکتریکی برقرار می‌شود.
روش‌های جوشکاری با قوس الکتریکی عبارت‌اند از: جوشکاری با الکترود دستی پوشش‌دار، جوشکاری زیرپودری،جوشکاری با گاز محافظ، جوشکاری با گاز محافظ و الکترود تنگستنی، جوشکاری پلاسما فرایندهای جوشکاری مقاومتی: در جوشکاری مقاومتی برای ایجاد آمیزش از فشار و گرما استفاده می‌شود.
گرما به‌دلیل مقاومت الکتریکی قطعات کار و تماس آن‌ها در فصل مشترک به‌وجود می‌آید. پس از رسیدن قطعه به‌دمای ذوب و خمیری فشار برای آمیخته دو قطعه به‌کار می‌رود.
روش‌های جوشکاری مقاومتی عبارت‌اند از: جوش نقطه‌ای، درز جوشی، جوش تکمه‌ای، با استفاده از قالب. فرایندهای جوشکاری حالت جامد: دسته‌ای از فرایندهای جوشکاری هستند که در آن‌ها عمل جوشکاری بدون ذوب‌شدن لبه‌ها انجام می‌شود.
در واقع لبه‌های تحت فشار با حرارت یا بدون حرارت در همدیگر له می‌شوند. فرایندهای این گروه عبارت‌اند از: جوشکاری اصطکاکی، جوشکاری نفوذی، جوشکاری با امواج مافوق صوت. فرایند جوشکاری با گاز:
گروه فرایندهای جوشکاری است که در آن، اتصال با ذوب‌شدن توسط یک یا چند شعله مانند استیلن یا پروپان، با اعمال فشار یا بدون آن، با کاربرد فلز پرکننده یا بدون آن انجام می شود. از لیزرهای مختلفی مانند «زر گاز کربنیکی» یا لیزر یاقوت برای جوشکاری می‌توان استفاده کرد.
فرایند جوشکاری با اشعه الکترونی: کاربرد جریانی از الکترون‌ها است که با ولتاژ زیاد شتاب داده شده‌اند و به‌صورت باریکه‌ای متمرکز به‌عنوان منبع حرارتی جوشکاری به‌کار می‌روند.
عوارض جوشکاری: در موقع جوشکاری، از عوامل فیزیکی مورد تاثیر یا حاصل از عمل جوشکاری ممکن است خطراتی متوجه جوشکار شود که در: دسته اول: برق گرفتگی، دسته دوم: سوختگی، دسته سوم: ورود اجسام خارجی به داخل چشم را می‌توان نام برد.